Beide vragen kunnen gesteld worden vooraleer je tot ACTIE overgaat.
Beide vragen zetten iets in beweging waarbij het eerste vooral ‘verlamming’ en 'angst' zal triggeren en het tweede 'ruimte' en 'mogelijkheden'.
Sometimes life hits you hard.
You can take the hit and decide what to do next.
Bounce back and come back stronger than before or refrain and do nothing which equals the status quo or even sets you behind.
Welk besluit zal je het grootste gevoel van ‘empowerment’ geven?
Ik heb zelf al vaak genoeg op dat punt gestaan. Het punt waar en wanneer je denkt ‘how much more battles do I need to overcome?’ en ook al ben ik verre van de persoon die kan zeggen dat ze de proef altijd met glans heeft doorstaan en zonder verpinken de kaart van het ‘optimisme’ heeft gekozen, toch kan ik ergens wel zeggen dat ik weet hoe het voelt om tegenslag te voelen maar ik weet vooral ook hoe het voelt om nadien te 'thriven' waardoor faling als een kracht gebruikt kan worden die je net voortstuwt in plaats van dat ze je onderuit haalt.
Sommigen hebben net dat gedaan... they bounced back and came back stronger than they were before…
Edison heeft 1000 ‘mislukte’ pogingen gehad vooraleer hij die eerste werkende gloeilamp had ontworpen.
Walt Disney werd ooit ontslagen door zijn werkgever omdat hij niet voldoende creativiteit en verbeeldingskracht had.
His royal Airness Michael Jordan werd in de jaren 70 als jonge man niet geselecteerd voor het high school basketball team.
Serena Williams presteert het best wanneer ze een ongelofelijke achterstand heeft.
En zo zijn er nog zoveel meer ...
Wat hebben deze iconen gemeen? Dat ze hun faling hebben kunnen ombuigen naar het vervullen van een droom of het bereiken van hun doel door gewoon actie te ondernemen en niet langer stil te staan bij hun ‘verlies’ maar bijna maniakaal gaan focussen op hun doel.
Om de immense pijn of teleurstelling die het gevoel van faling kan teweegbrengen te gebruiken op een manier die bekrachtigend werkt in plaats van verlammend.
Dat is een kunst. Een kunst die we allemaal - vaker dan we zelf doorhebben - vergeten, maar eigenlijk een attitude of mindset is waar we ten allen tijde kunnen 'instappen'.
Wat heb je nodig om ervoor te zorgen dat die tegenslag niet telkens een mokerslag hoeft te zijn waardoor je dagen, weken of soms nog langer niet meer kan functioneren.
Hoe vaak gebeurd het dat als we ‘verliezen’ we opgeven en geen nieuwe poging ondernemen? Terwijl je net dan iets heel waardevol op een presenteerblaadje krijgt aangeboden.
Wat kan je leren uit hetgeen dat je hebt meegemaakt? Wat kan je meenemen uit jouw verhaal dat je niet zwakker maar net sterker kan maken?
Wat als...
de resultante van het opnieuw proberen, rekening houdend met de inzichten die je hebt verworven, je ongelofelijk veel empowerment kan geven en het je dichter brengt bij je doel?
Wat als het nemen van imperfecte actie wel eens kan leiden tot resultaat?
Niets doen doet vooral ook wat het zegt ... NIETS.
Iets doen of actie ondernemen geeft je weer een nieuw stuk info waar je mee aan de slag kan en waar je uit kan leren.
Ik weet het, heel makkelijk praten en vooral iets dat ik zelf niet ten allen tijde toepas maar toch, die keren dat ik het doe of gedaan heb, heeft het me al tonnen opportuniteiten en levensvreugde gebracht.
Wat veel mensen doen en waar ik zelf ook vaak tegen 'gezondigd' heb is het feit dat je je gaat focussen op wat je moet of kan doen om een worst case te voorkomen in plaats van je te focussen op de acties die je nodig hebt om je best case te bereiken.
Het is inmiddels al vaak genoeg empirisch bewezen dat als we focussen op een element dat we willen vermijden ons brein automatisch gaat denken in termen van "beperkingen" waarbij de kans meer dan reëel is dat je eigenlijk op dat moment alles doet om af te stevenen op die 'worst case'.
Vergelijk het met wanneer je tegen een kind zegt: 'niet vallen hé'! Het enige woord dat het kind gaat horen is 'vallen' waarbij de kans groot is dat dat net zal gebeuren. Hetzelfde gebeurd bij ons en we zijn er ons niet meer bewust van hoe vaak we onszelf boycotten in dat proces van groei of het boeken van successen.
Stap 1 is dus FOCUS op je BEST CASE SCENARIO en bepaal je acties die nodig zijn om daar te geraken. Schrijf ook uit voor jezelf wie je zal zijn, hoe je je zal voelen, wat je zal doen als je je doel bereikt hebt! Maak dat heel tastbaar en voelbaar!
Stap 2 is maken dat elke actie volledig binnen jouw controle ligt, 100% ownership dus! Dat klinkt en is voor velen kwetsbaar maar is nodig om het meest krachtige effect te hebben voor jezelf! Anderen verantwoordelijk maken voor het behalen van jouw doelen zet je meteen in een zwakkere positie.
Stap 3 is 'commit to trying'! Er bestaat zelden of nooit zoiets als een 1 time shot!
Stap 4 is ZELFZORG! Onder het motto 'you cannot poor from an empty cup! Zeg JA aan de dingen die je voeden en zeg NEEN tegen de dingen die je onttrekken van energie! Jaja, hoor ik er nu al velen zeggen, 'dat is wel niet evident hé als alleenstaande, zorgend voor 3 kinderen met een full time job enz ...' I challenge you... Al begint het met 10 minuten wandelen per dag, al begint het met meer water drinken per dag ... Elke kleine actie om jezelf te voeden is een haalbare actie voor iedereen en in de juiste richting! Doe dus alles wat binnen jouw veld van mogelijkheden ligt om je energiepeil hoog te houden (fysieke en mentale gezondheid)
Stap 5 die eigenlijk ook de allereerste stap kan zijn ... CREATE BELIEF! Geloof erin dat je alles in je mars hebt om je doel te bereiken! Geloof in de mogelijkheden die er zijn of die zich zullen ontvouwen van zodra je je er werkelijk VOLLEDIG voor openstelt!
Nothing to loose right? ...
Wat is jouw best case scenario? Hoe ziet jouw worst case eruit? Wat als je het doet en wint? Wat als je het doet en niet wint? Wie ben je en wat doe je als je wint?
Ik daag je uit om 1 'ding' vast te pakken waar je het gevoel hebt dat je gefaald hebt of waardoor je actie uitstelt. Neem dat 'ding' vast en volg de stappen zoals hierboven omschreven.
Be prepared to be surprised ... by your own MAGIC!!
Succes!
Liefs,
Karen